پوشاک (7):
ـ انداختن شال عزا به گردن (معمولا مشکی و برای سادات، سبز رنگ.)
ـ استفاده از پیشانی بند در هنگام عزاداری (با شعار هایی مانند «لبیک یا حسین»، «یا اباالفضل»، «یا سیدالشهدا»)، گاه فقط یک نوار پارچه ای سیاه یا سبز بدون نوشته است.

پوشاک (6):
ـ استفاده از لباس مشکی (لباس عزا) که گاه شکل های خاصی هم دارند؛
مثلا بلندتر از پیراهن های معمول است با آستین بدون دکمه و بدون یقه و گاه با پشت باز برای زنجیر زنی.
بسیاری به قداست این لباس عقیده دارند.
(وصیت مرحوم آیت الله مرعشی نجفی برای دفن پیراهن عزا با جنازه ایشان در قبر.)

خوردن و آشامیدن (5):
ـ خود داری از خرید و مصرف شیرینی و آجیل در ماه محرم (به عنوان نماد اظهار شادی و سرور) مخصوصا در شب های تاسوعا و عاشورا
ـ پذیرایی با نان شیرینی های خاصی که کمتر شیرین هستند و با مجالس جشن مناسبت ندارند، مانند کیک یزدی یا شیرینی سپهسالاری (در مناطقی مانند جنوب لبنان، کعک عباس - کیک و نان شیرینی حضرت عباس «علیه السلام») دارند.
ـ پذیرایی با ساندویچ های خانگی نان و پنیر و سبزی (معمولاً با نان سنگک) که بسیاری به عنوان تبرک با خود می برند.

خوردن و آشامیدن (4):
ـ پذیرایی با عدسی برای صبحانه (در خواص عدس، به اثر آن در رقت قلب و تسهیل گریه اشاره می شود.)
ـ پذیرایی صبحانه در مراسم عزاداری محل کار یا مدرسه (البته، برای دانش آموزان خردسال این موضوع اهمیت بیشتری دارد و شوق صبحانه خوردن با بچه ها در مدرسه و تغییر برنامه ی یکنواخت روزانه، انگیزه ی بیشتری برای حضور در مراسم عزاداری ایجاد می کند) و شکل گیری هیأت های دانش آموزی و برنامه هفتگی ثابت در طی سال.

خوردن و آشامیدن (3):
ـ گفتن نام امام حسین «علیه السلام» هنگام نوشیدن آب و حتی تعلیم آن به کودکان
ـ مراعات کسی که آب می خورد (مگر شمری؟) حتی در بازی های کودکانه و قبح منع آب حتی از دشمن
ـ تلاش برای کمتر غذا خوردن و نوشیدن، مخصوصا در روز عاشورا

خوردن و آشامیدن (2):
ـ اهتمام و اعتقاد به سقایی در پیروی از قمر بنی هاشم «علیه السلام» و آب رسانی به تشنگان با این نیت
ـ مراعات کسی که آب می خورد (مگر شمری؟) حتی در بازی های کودکانه و قبح منع آب حتی از دشمن
ـ پذیرایی با چای و اهمیت توجه به این موضوع و نقش سماور و چای مجلس عزا و نذر بسیاری از مردم برای تقدیم قند و چای (و باور جدی بسیاری به ارزش و قداست این مسؤلیت و منصب در تشکیلات هیأت های مذهبی)

خوردن و آشامیدن (1):
ـ غذای نذری، غذای هیئت، قیمه ی امام حسین «علیه السلام»، بردن غذا برای تبرک و برای شفای مریض؛ سعی کنیم بانی شویم یا در این امر خیر سهیم باشیم.
ـ نذر کردن برای توزیع و پذیرایی از رهگذران و مردم، در مناطق عمومی، با شربت و پذیرایی صلواتی در دهه اول محرم، مخصوصا در شب عاشورا
ـ تلاش برای کمتر غذا خوردن و نوشیدن، مخصوصا در روز عاشورا
ـ اهتمام به طبخ نکردن غذا در منزل در روز عاشورا و خوردن ناهار هیأت، قیمه ی امام حسین «علیه السلام»

بسم الله الرحمن الرحیم

در سری اول سعی کردیم در مورد عصر آخرالزمان صحبت کنیم و در سری دوم هم به ظلم و فساد پرداختیم؛ اما این بار قصد داریم پیرامون مبحث ظهور صحبت کنیم؛ در مورد انتظار ...

پیش از آغاز چه خوب است که مروری بر سخن حاج آقا محمد اسماعیل دولابی داشته باشیم که در قسمت نخست بیان شد جهت مشاهده به لینک زیر برید:

:: بررسی عصر آخرالزمان _ قسمت 1

قبل از اینکه به سراغ مطلب اصلی بریم و نکاتی رو برای شما بازگو کنیم جا داره که بپرسیم برداشت شما از انتظار چیست؟ اصلا منتظر که هستید؟

برداشت های مختلفی از مسئله ی انتظار وجود داره که به بیان چند مورد از آن ها می پردازیم:

1. بعضی ها انتظار فرج را به این می دانند که در مسجد، در حسینیه، در منزل بنشینند و دعا کنند و فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را از خدا بخواهند. اینها مردم صالحی هستند که یک همچو اعتقادی دارند. لکن همین. دیگر غیر از این کاری ازشان نمی آمد و فکر این مهم که یک کاری بکنند، نبودند.
2. یک دسته دیگری بودند که انتظار فرج را می گفتند این است که ما کار نداشته باشیم به اینکه در جهان چه می گذرد، بر ملت ها چه می گذرد، بر ملت ما چه می گذرد؛ به این چیزها کاری نداشته باشیم، ما تکلیف های خودمان را عمل می کنیم، برای جلوگیری از این امور هم خود حضرت بیایند ان شاءاللّه، درست می کنند؛ دیگر ما تکلیفی نداریم. تکلیف ما همین است که دعا کنیم ایشان بیایند.

بسم الله الرحمن الرحیم

در مطلب قبلی به طور مفصل به وضعیت دین داری مردم در اخر الزمان پرداختیم و گفتیم که در زمان اخر الزمان  پس رفت اعتقادی افراد، ظاهر سازی افراد برای دین داری و رنگ باختن برخی مردم از  دین رایج می شود. سوال بعدی که هر فرد متوجه او میشود این است که با توجه به تمامی روایت (در رابطه با آخر الزمان) آیا درست است که در این دوره به طور کلی جهان به فساد کشیده شده و ظلم و تباهی همه جا را فرا خواهد گرفت و در آن حال ، امام عصر، ظهور خواهند کرد؟ در این صورت این سوال مطرح میشود که اگر سر انجام و به طور طبیعی چنین فساد و طغیانی ، جهان را فرا خواهد گرفت، پس چرا باید به سمت اصلاح خود و جامعه حرکت کنیم؟

باید گفت که این تفکرات ناشی از عدم شناخت مسئولیت دینی و انسانی و برداشت غلط از موضوع ظهور امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف است. در اینجا به سه دلیل آن اشاره میکنیم:

نکته ی مهم این است که اشاعه ی فساد ، از نشانه های قطعی ظهور نیست.

اولا هیچ یک از تکالیف شرعی مانند نماز، روزه، امر به معروف، مبارزه با فساد و ... مشروط به چنین شرطی نیست؛ به طور واضح یعنی تکالیفی مثل نماز یا نهی از منکر تکالیفی مطلق (بی قید و شرط) هستند و عمل به انها الزامی است.

مسلمانان در طرحی برای تبیین ارزش های اسلامی از دانشجویان غیر مسلمان در دانشگاه میشیگان خواستند تا برای یک روز حجاب را تجربه کنند.

این اولین بار است که غیرمسلمانان میشیگان از پوشش حجاب استفاده کردند.

یکی از دانشجویان تازه وارد در این باره گفت: دیدن دخترهایی که می خواستند برای اولین بار حجاب را تجربه کنند بسیار جالب و هیجان انگیز بود.

بسیاری از دانشجویانی که در این مراسم یک روزه شرکت کرده بودند نیز گفتند که تجربه خوب ای از داشتن حجاب در یک روز داشتند.

[دیگران]: حجاب برتر