📚 #کتاب_بخوانیم (٣۴)
چگونه می‌توان نماز را خوب خواند؟ اگر بخواهیم به نماز خود بها دهیم، توجه بیشتری کنیم و آن را بهتر بخوانیم، باید چه کنیم؟‌‌‌‌ ابتدا «باید نگاه خودمان به #نماز را اصلاح کنیم» بعد به اقامه کردن یک نماز خوب بپردازیم.

تصویر رایج از نماز خوب این است که نماز خوب، همان نماز #عاشقانه ‌ای است که وصفش را در مورد اولیاء خدا شنیده‌ایم. خیلی ها تصور می‌کنند نماز خوب یعنی نمازی که از اول تا آخر آن اشک بریزی، از اول تا آخر در نماز از خوف خدا بترسی و بلرزی. تا گفته می‌شود نماز خوب، خیلی ها فکر می‌کنند یعنی نمازی که انسان در آن مستقیما با #خدا صحبت می‌کند؛ خدا را می‌بیند، به خدا و اولیاء خدا سلام می‌دهد و جوابشان را می‌شنود؛ در صورتی که منظور نماز خوب این نیست و معیار نماز خوب هم چنین چیزهایی نیست.

معمولا وقتی می‌خواهند ما را نصیحت کنند، به ما می‌گویند:«این چه نمازی است که می‌خوانی؟! می‌دانی #امیرالمؤمنین (ع) موقع نماز چطور رنگ چهره‌اش از خوف خدا می‌پرید و چه حالی به ایشان دست می‌داد؟» گاهی اوقات این‌جور تبلیغات در مورد نماز ما را پاک ناامید می‌کند. پیش خودمان می‌گوییم:«ما که هیچ‌وقت این‌جوری نخواهیم شد.» تا می‌گویند «نماز خوب»، ذهن‌مان سراغ نماز #اولیاء_خدا می‌رود. درحالی که نماز اولیاء‌خدا، قله است. ما برای قدم برداشتن به سمت آن قله ابتدا باید به مقام نماز خوب برسیم.

❗️ درست است که #اهل_بیت (ع) وقتی به نماز می‌ایستادند، تمام ارکان بدنشان از خوف حضرت‌ حق می‌لرزید و از اشتیاق حضرت رب، رنگ چهره‌شان متغیر می‌شد، ولی فعلا ما نمی‌توانیم چنین نمازهایی بخوانیم، شاید تا آخر عمرمان هم توفیق پیدا نکنیم این‌گونه نماز بخوانیم. پس قاعدتاً نماز خوب برای ما، نماز دیگری است.

📚 #کتاب_بخوانیم (٣٣)
اگر در دل تقوای خوبان، آن عشق و اشتیاق را نبینیم، و برداشت غلطی از تقوا داشته باشیم، از دور نسبت به تقوا دل‌زدگی پیدا خواهیم کرد؛ امری که برای خیلی از آدم‌ها رخ داده است.

مثلا فکر می‌کنند اهل #تقوا فقط دارند می‌ترسند؛ فرار می‌کنند؛ مدام مانند بیمارانی که دستور پرهیز غذایی دارند، و خودشان هم از وضعشان ناراضی‌اند، پرهیزگاری می‌کنند، و دست به سیاه و سفید دنیا نمی‌زنند؛ چون از خدا حساب می‌برند، و جرأت خطا به خود نمی‌دهند؛ آن هم با تصور ابتدایی و غلطی که عوام از مفهوم #خدا‌ترسی دارند؛ که آرامش و اطمینان را از زندگی انسان سلب می‌کند؛ چه رسد به محبت، که اساساً در چنین فضایی نوبت به آن نمی‌رسد.

چرا خیلی‌ها زندگی اهل تقوا را سرد و بی‌مزه می‌دانند؟ آیا ناشی از همین‌‌گونه تصورات ناقص و در نتیجه باطل نیست؟
در حالی که اگر به بخش های ایجابی تقوا نگاه کنیم، همان‌گونه که در دل ترس یک مادر، در جریان نگه‌داری کودک دلبندش، ابتدا موجی از عاطفه و #عشق را می‌بینیم، در باطن ترس اهل تقوا هم ابتدا چنین امواجی را مشاهده خواهیم کرد. و همان‌طور که در چشم‌های نگران و محافظه‌کار یک مادر، که با شدت و حدّت از هر عاملی که فرزندش را به خطر بیندازد، پرهیز می‌کند، امید‌ها و آرزوهای لطیف و ظریفی را مشاهده می‌کنیم، در متن پرهیز باتقواها هم، نور زیبای #امید و آرزوهای دوست‌داشتنی خاصی را ملاحظه خواهیم کرد.