وقتی خسته از مدرسه و دانشگاه بر می گردید،با شنیدن خبر خرابی آسانسور و اینکه مجبورید پله های چند طبقه را طی کنید،آنقدر وارفته می شوید که انگشتان دستتان تا زانو هایتان میرسد! ولی به هر حال عقل شما حاضر نیست خطر سقوط از آسانسور را بخاطر خستگی و زود تر رسیدن به جان بخرد.
برخی از دوستان هم سن و سال با جملات سحر آمیز خود، به بهانه ی متفاوت بودن، یک بار تجربه کردن و مانند آن، انسان را به بیراهه هایی میکشانند که بازگشت از آن ناممکن، یا از جهت ابرو یا موقعیت فردی،خانوادگی و اجتماعی بسیار پر هزینه خواهد بود.
اینان همان کسانی هستند که در زمان خرابی آسانسور،رفتن با آن را به عنوان شجاعت فوق العاده و متفاوت بودن خود،انتخاب می کنند و با ترس و بزدل خواندن دیگران ،برای آخرین بار سوار آسانسور می شوند.
متفاوت بودنی به بهای سقوط شخصیت و شرافت و از بین بردن آبروی خود و خانواده.
امام علی(ع) میفرمایند:«هر که بی پروا دست به کاری زند،پشیمان شود.»[عیون الحکم المواعظ،ص451.]
+برگرفته از کتاب "دختر باید خانوم باشه"با اندکی تلخیص.