آداب و عادات (18):
ـ تلاش برای گریاندن دیگران با ذکر مصیبت و یادآوری فاجعه ی کربلا (باور به اهمیت ثواب این عمل و فضیلت بسیار آن.)
ـ گریستن (اشک بر مصیبت کربلا، حتی به اندازه ی بال مگس، آمرزنده ی گناهان است.)
ـ تظاهر به گریه در مجالس سوگواری و حفظ ظاهر، با قرار دادن دست بر روی پیشانی و سر به زیر انداختن یا ادای گریه در آوردن، به جای بی اعتنایی و رفتار نامناسب (در احترام به فضای عمومی مجلس، زمانی که شخص گریه نمی کند و احساس گریه و اشک ندارد.)