[2] #سرباز_یعنی؛
آنجاهایی که غرق زندگی هستی
در آن لحظاتی که در کشاکش طوفان های معصیت غرق شدی و خویشتن را از خود طلب می کنی
در ساعاتی که در دغدغه های دنیایی ات و در هیاهوی چراغ های شهری که سوسو زنان در مقابل چشمانت اند،
او را فراموش کرده ای
حتی وقتی که خواستی کج بروی،
قدم از قدم بر داری؛
بی فکر به انتظار...
و او
و راهی شوی سوی امیال های که دور نیست از دست های خاکی ات...
فقط؛
سرت را بالا بگیر
آسمان را که دیدی
چشمت که به ماه افتاد
یادت باشد که
"مهدی از قاب ماه می نگرد"