وقتی موقع خرید،جنسی زیبا و لوکس چشم ما را به خود خیره می کند،حاضریم هزینه ی اضافی،گلایه های احتمالی پدر و مادر،کنایه ها و نگاه های چپ چپ اطرافیان را به جان بخریم،چون می دانیم بهای چه چیز ارزشمندی را می پردازیم.
به راستی برای ایمان خودمان چقدر حاضریم هزینه کنیم و چقدر توان روحی برای آن کنار گذاشته ایم؟ آیا برای جلب رضایت و محبت خدا و امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)، مخالفت ها، کنایه ها، مسخره کردن ها، تشر ها و کم محلی های خانواده و دوستان و آشنایان را به جان می خریم، یا مثل خیلی ها با شنیدن کلمات امل،بی کلاس و دُگم،همرنگ جماعت شده و شعار «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو» سر می دهیم؟
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خارمغیلان غم مخور
خداوند از آدم های باصلابت و استوار که هیچ چیز آنان را از مبانی دینی و ارزش های اجتماعی، به سوی همرنگی با جماعت مدپرست و دنیا پرستان رنگارنگ وادار نمی سازد، خیلی خوشش می آید،به همین خاطر این مجاهده و نبرد را نشانه ی دوستی با خود دانسته، می فرماید: دوستی و عشق دو طرفه ای بین خدا و این گونه انسان های دارای ثبات شخصیت وجود دارد،زیرا اینان «در راه خدا جهاد می کنند و از سرزنش ملامت دیگران،هراس ندارند.»
[ سوره ی مائده آیه 54]